เท่าที่เป็นลูกศิษย์กับอาจารย์กับหลวงพ่อวัดอัมพวันมาตั้งแต่บวชจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ ผมว่าผมมีความเข้าใจในหลวงพ่อวัดอัมพวันมากกว่าลูกศิษย์ที่อยู่กับหลวงพ่อจนถึงทุกวันนี้
พวกนั้น
มีแต่ศรัทธา ปัญญาหามีไม่ รวมถึงสุทัสสา อ่อนค้อมด้วย
ก่อนที่จะเรียนสายยุบหนอพองหนอนั้น
หลวงพ่อวัดอัมพวันได้ไปเรียนกรรมฐานกับสายดังๆ มาเกือบหมดแล้วในยุคนั้น
ดังนั้น
ความปนเปื้อนหรือผสมระหว่างกันในการปฏิบัติต่างๆ
ในตัวของหลวงพ่อวัดอัมพวันย่อมจะมีมาก
และหลวงพ่อวัดอัมพวันท่านก็ยอมรับอย่างนั้น
แต่ท่านไม่ได้บอกออกมาตรงๆ เท่านั้น
หลวงพ่อวัดอัมพวันมักจะพูดเสมอว่า
“สายยุบหนอพองหนอแบบฉัน” “สายยุบหนอพองหนอแบบวัดอัมพวัน”
ซึ่งก็หมายความว่า
ท่านได้พัฒนาการปฏิบัติธรรมของท่านขึ้นมาเอง โดยใช้สายยุบหนอพองหนอเป็นพื้นฐาน
หลักฐานที่ชัดเจนก็คือ
“เรื่องเล่า” ที่ท่านเล่า และมีการนำมาเขียนเป็นหนังสือจำนวนมากกมาย
ท่านเห็นผี เห็นเทวดา คุยกับผี คุยกับเทวดาเป็นประจำ
พูดให้ง่ายๆ
เข้าใจชัดๆ ก็คือ
หลวงพ่อวัดอัมพวันดังและมีชื่อเสียงขึ้นมาก็ด้วยเรื่องเล่าเหล่านั้น
การเห็นผี
เห็นเทวดา คุยกับผี คุยกับเทวดา เป็นสิ่งที่ยอมรับกันไม่ได้ในในสายยุบหนอพองหนอในวัดมหาธาตุ
หลักฐานก็อ่านหนังสือของ
ดร. สนอง วรอุไร ดูเอาเอง
ดร.
สนอง ท่านเห็นเทวดา เอาไปบอกพระโชดก พระโชดกบอกว่า “ไม่ถูก”
ให้พิจารณาเห็นหนอ เห็นหนอ ให้ภาพนั้นหายไป
ดร. สนองก็ยังเขียนอีกว่า ท่านเห็นของท่านจริงๆ
แล้วที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น
ผมต้องการจะสื่ออะไร
ที่ผมต้องการจะสื่อก็คือ
หลวงพ่อวัดอัมพวันท่านพัฒนายุบหนอพองหนอของท่านไปแล้ว
พัฒนาไปเป็นเอกเทศส่วนตัวแล้ว
แต่ศิษย์ของท่านไม่รู้เรื่อง
ยังเชื่อถือศรัทธายุบหนอพองหนอแบบวัดมหาธาตุอยู่อีก
ยุบหนอพองหนอของวัดมหาธาตุนั้น
พระมหาโชดกพยายามอย่างเหลือเกินที่จะบอกว่า “เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับสติปัฏฐาน
4”
ซึ่งผมก็พิสูจน์ไปแล้วว่า
ยุบหนอพองหนอแบบวัดมหาธาตุเป็นแค่บางส่วนของสติปัฏฐาน 4 เท่านั้น
พูดให้ลึกลงไปอีก
ยุบหนอพองหนอแบบวัดมหาธาตุเป็นแค่บางส่วนของกายานุปัสสนาสติปัฏฐานเท่านั้น
คือ เป็นแค่พิจารณาอิริยาบถใหญ่
อิริยาบถย่อยเท่านั้น ทำให้หรูหน่อยก็คือ
พิจารณาพระไตรลักษณ์ไปด้วย
แล้วก็ไปมั่วนิ่ม
โดยเอาเกณฑ์ญาณ 16 มาจากวิสุทธิมรรค
ว่าทำอย่างนี้ได้ญาณนั้น ทำอย่างนี้ได้ญาณโน้น มั่วกันไป โดยไม่มีเกณฑ์วัดที่มาตรฐาน
มั่วกันไปตามกิเลสของคนวัด
การที่ไปเชื่อยุบหนอพองหนอแบบวัดมหาธาตุ สุทัสสา
อ่อนค้อมจึงเขียนให้พระเจริญไปพบพระในป่าเสียก่อน
ก่อนที่จะไปเรียนวิชายุบหนอพองหนอที่วัดมหาธาตุ
เมื่อพระเจริญไปพบพระป่าแล้ว จึงถามพระป่าว่า
“พระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพ ผมเป็นพระบวชใหม่
ความรู้ทางธรรมยังน้อย
จึงใครจะมากราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อเกี่ยวกับเรื่องธรรมะและการปฏิบัติครับ”
คราวนี้ ผู้ที่นั่งขัดบัลลังก์ก็ลืมตา แสดงว่า พระหนุ่มถามถูกจุด
“สติปัฏฐาน 4 ระลึกชาติได้ รู้กฎแห่งกรรม
เกิดปัญญา แก้ปัญหาได้” ท่านพูดโดยมิได้มองหน้าคนฟัง
(มักกะลีผล เล่ม 2 หน้า 1017)
|
นี่เป็นตัวอย่างของการโปรโมทสุทัสสา
อ่อนค้อมจนเกินความเป็นจริง
การระลึกชาติได้นั้น อยู่ในวิชชา 3 ไม่ใช่อยู่ในสติปัฏฐาน 4
ส่วน
“รู้กฎแห่งกรรม เกิดปัญญา แก้ปัญหาได้” ไม่ว่าหัวข้อธรรมะใดในพระไตรปิฎก
ถ้าศึกษาแล้วเชื่อก็สามารถทำให้เกิดได้
ไม่ใช่เฉพาะสติปัฏฐาน 4 แต่เพียงอย่างเดียว
ต่อมา
สุทัสสา อ่อนค้อมได้จัดให้พระป่าพูดว่า
“ไม่ใช่ นั่นภาควิชาการ ปฏิบัติการน่ะ สติปัฏฐาน 4 กาย เวทนา จิต
ธรรม กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน กายนอก กายใน กายทิพย์ อำนาจแห่งจิต เป็นประการใด
มีสติรู้ทงไหน ทำได้หรือเปล่า แล้วอย่างนี้สอบนักธรรมตรีมาได้ยังไง”
(มักกะลีผล เล่ม 2 หน้า 1017)
|
ข้อเขียนข้างต้นนั้น
ก็เกินความจริง แต่จะนำไปวิพากษ์วิจารณ์ภายหลัง
ต่อมา
สุทัสสา อ่อนค้อมได้จัดให้พระป่ากับพระเจริญพูดคุยกันว่า
“ก็เป็นเสียอย่างนี้ ถึงเอาดีไม่ได้
จำไว้ คนที่บวชไม่ครบไตรสิกขา เอาดีไม่ได้ ในอนาคตจะมีมาก
พวกที่บวชเป็นสิบๆ พรรษา แล้วไม่รู้ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา คืออะไร
เพราะไม่ได้เรียนภาคปฏิบัติการ ไม่รู้จักสติปัฏฐาน 4”
“หลวงพ่อครับ ผมจะไปเรียน สติปัฏฐาน 4 ได้ที่ไหน” พระหนุ่มถาม
ท่านจะต้องรู้จักสติปัฏฐาน 4ให้จงได้
“เธอไปหาที่เรียนเอาเอง อีกเจ็ดวันข้างหน้า เธอจะได้พบอาจารย์
อาจารย์ของเธอเก่งไม่มีใครเทียมได้”
(มักกะลีผล เล่ม 2 หน้า 1018)
|
ผมได้อ่านข้อเขียนของสุทัสสา
อ่อนค้อมแล้ว ขำจนพุงกระเพื่อม
ในกลุ่มของพระเกจิอาจารย์
หรือเจ้าสำนักในสายปฏิบัติธรรมนั้น พระมหาโชดกนี่แหละ โง่สุดๆ แล้ว
นอกจากนั้นแล้ว ตายไปแล้ว ไปอยู่อบายภูมิ
แล้วพระมหาโชดกจะเป็นพระที่เก่งไม่มีใครเทียบได้อย่าง
ถ้าเป็นพระที่โง่ไม่เหมือนใคร
น่าจะใกล้เคียงกว่า.............
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น